Lamarziendan 14 De Vluchtige Editie

Voor de veertiende editie kwam iedereen elkaar op een regenachtige dinsdag in september. Van Aken in het Werkwarenhuis opende haar deuren voor een avond vol podiumvermaak.

Crutches
Het eerste optreden van de avond werd gegeven door Crutches, een kunstenaarsduo dat sinds 2014 samen video-performances maakt. De stijl van deze twee kittige dames, die opkomen in korte witte jurkjes met zaklampen op het hoofd en metershoge zilveren naaldhakken aan de voeten, kun je karakteriseren als schaamteloze speelsheid in een surrealistische omgeving. Het podium waar ze optraden lag bezaaid met spullen, van een tafel met stoelen, klusspullen en plastic bloempotjes tot vier baby muziekhangers op metalen stokjes. Dit geheel werd omlijst door een videoprojectie op de achtergrond.

De dames trekken aan de touwtjes van de baby mobiels en terwijl klingelende slaapmuziek de zaal vult trekken ze plotsklaps decoupeerzagen tevoorschijn en gaan ze de stoelen en tafels te lijf. Terwijl het meubilair in stukken uit elkaar valt zien we op het scherm dino’s, eieren, opgeblazen varkens en allerhande andere objecten voorbij komen. Een waardige openingsact is het zeker, aangezien het publiek het tafereel met stomme verbazing aanschouwt. Terwijl de ene helft van het duo haar naaldhakken op een boormachine ronddraait, bouwt de andere helft aan een bouwwerk dat niet perse stabiel oogt. Ductape is nodig om het in gareel te houden. Opeens gaan de witte jurkjes uit en worden ze gedoopt in blauwe verf om daarna aan het bouwwerk gehangen te worden, daarna volgen de twee setjes roodpikante lingerie die de vrouwen dragen. Of ze naakt waren wilt u weten? Nee zeker niet, want onze eenentwintigste eeuwse Eva’s zijn voorzien van een keurig setje bladeren voor het kruis. Het staat als een paal boven water; de zaal is wakker.

Rubriek
Zoals onze presentatoren al wisten te vertellen stond deze editie in het teken van vluchtigheid. In deze rubriek vertalen ze dit naar het thema ‘vluchtelingen’. Kort door de bocht? Misschien een beetje. Relevant? Enorm! Want deze rubriek ontstond naar aanleiding van een wetsvoorstel van een niet nader te noemen partij, waarin het helpen van bootvluchtelingen niet langer als een ere daad wordt gezien maar als een strafbaar feit. Behoorlijk strafbaar, want een veroordeling voor mensensmokkel, vier jaar celstraf en een boete van 38.000 euro zijn het gevolg.
Om deze wet aan de semi-praktijk te toetsen werd het tijd voor een Lamarziendan-spelshow: Het rad van Willekeur! De zaal wordt opgedeeld in de groepen bootvluchtelingen, de kustwacht en politiek en moeten verschillende dillema’s behandelen vanuit het perspectief van hun stakeholder. Classic VWO 5 maatschappijleer project hoor ik u denken, maar de dillema’s waren toch iets heftiger dan die van meneer Jansen in lokaal 201. We zullen niet alle dilemma’s verklappen omdat u deze spelshow gewoon zelf moet komen ervaren, maar een tipje van de sluier om de interesse te wekken: je bent een bootvluchteling en je groep heeft geweren, die kustwacht komt aan en heeft ook geweren. Begin je met schieten of niet?

Joran Welling
Deze vlotte jongen in bordeauxrode trui studeerde af aan de Koningstheateracademie. Hij vertelt ons dat hij normaal met zijn cabaret en muziek optreedt in cafés waar mensen gewoon willen lachen en bier drinken, maar dat hij al gemerkt heeft dat de Lamarziendan-zaal vol zit met ‘kunstzinnige mensen’. Geen verkeerde conclusie na het optreden van Crutches. Heerlijk vindt Joran het, want nu kan hij zijn liedjes over gevoelens ook eens ter gehore brengen. Zijn tragikomische verhalen en muziek kun je scharen onder zowel kleinkunst als singer-songwriting, waarin de zoektocht naar geluk en het vinden ervan een belangrijk onderwerp is. In deze korte voorstelling neemt Joran ons door middel van zijn eigen geschreven nummers en verhalen mee in zijn millenial-burnout. Serieuze anekdotes en grappen wisselen elkaar af terwijl hij met ons de ervaringen van een overspannen jongeman met angststoornissen, een botte psycholoog en een niet zo empathische vader deelt. Hoewel Joran een serieus onderwerp aansnijdt is zijn performance eigenlijk helemaal niet zwaar, zwart en slepend. Zou het komen door de fijne liedjes over regenwormen en honden die hij schrijft tijdens zijn slapeloze nachten?

Jethro
In welk hokje plaats je je bewegingen als het combinaties zijn van uiteenlopende dansstijlen? Dan wordt het je missie zoveel mogelijk vormen te fuseren tot ‘Groovement’, een term van danser Jethro die de volgende tien minuten van Lamarziendan een genot maakte. In zijn optreden laat hij elementen zien van breakdance, moderne dans, popping, acrobatiek en tai chi, begeleid door de mystieke tonen van Pipi Belli. Zowel Jethro en Pippi Belli improviseerden ter plekke. Jethro neemt ons met zijn bewegingen mee naar verschillende plekken in het universum, waar je je door zijn dierlijke bewegingen op het ene moment op de Afrikaanse steppe waant, schiet je daarna plots de ruimte in door een draai met het lichaam die los lijkt te zijn van zwaartekracht. Één ding is zeker, hij kan fantastisch dansen.

Nina van den Heuvel
Deze fijne meid van slechts vijftien jaar oud schrijft haar eigen liedjes in het Engels en Nederlands. Haar enthousiaste ogen schitteren in het podiumlicht terwijl ze een van haar liedjes aankondigt met de korte woorden “Vrolijkheid, altijd goed toch?”. En vrolijk zijn haar eerste paar nummers zeker, al valt er ook een klein randje melancholiek te bespeuren in de teksten en tonen. Dit is het soort muziek dat je luistert op een zonnige lentedag, zo’n dag dat je een stukje gaat wandelen en halverwege je jas uitdoet omdat je het warm krijgt. Zo’n dag dat je blij wordt van een verliefd stelletje dat je hand in hand voorbij loopt en glimlacht naar een oude man die pauze neemt op een bankje. Met haar laatste twee nummers laat Nina ook een andere kant van haar muzikale repertoire zien. Deze nummers met onderwerpen als liefde en geluk kennen een bepaalde zwaarte en lopen over van existentiële vragen. Muzikaal talent in de dop? Jazeker!

Daniel Simu
Uitbundige circusartiest Daniel komt uit Utrecht en gooit het liefst de hele dag met ballen, kegels, hoepels en mensen. Hij heeft gestudeerd aan het National Centre for Circus Arts in Londen en reist heel Europa door met zijn voorstellingen. Met zijn paardenstaart verstopt onder een grijs mutsje komt hij al dansend het podium op. In zijn hand een geheimzinnige groene plastic tas. Hij noemt zichzelf misschien geen clown maar hij is verdomde grappig. Het publiek giebelt wat af terwijl hij een set gele ballen uit zijn tas tevoorschijn haalt en zijn jongleertrucs versterkt met gekke gezichtsuitdrukkingen en grappige geluidjes. Daniel laat een fijne combinatie zien tussen een technisch hoogstandje en een goed potje lachen.

Natcho Asharam
Deze gitarist met knotje en Palestinasjaal is afgestudeerd aan het conservatorium in Damascus. Sinds drie jaar woont hij in Den Bosch en speelt hij in maar liefst drie bands, naast zijn werk als solo artiest. Een man die met zijn charisma en gitaar het hele podium weet te vullen. Het eerste nummer dat hij ten gehore brengt gaat over de liefde. Niet dat iemand in de zaal dit uit de Arabische tekst kan halen, maar dit weet Natcho de zaal te vertellen. Liefde is een favoriet onderwerp tijdens deze editie, geen vluchtige liefde zullen we maar van uit gaan. De eerste mystieke donkere klanken van Natcho’s gitaar nemen ons mee naar exotische oorden. Het contrast van dit nummer met de rest van zijn repertoire is opvallend, want tijdens de andere nummers in zijn optreden heerst er een feestelijk sfeertje in de zaal, en worden er heel wat voetjes speels heen en weer gewiebeld op de muziek. Hoogtepunt is wanneer Natcho en Pipi Belli samen een afsluitend nummer spelen, waarbij taal geen barrière vormt maar men elkaar vindt in de internationale taal van muziek.

Jeanine Hoedemakers
Jeanine schrijft gedichten en verhalen, waarvan ze een klein deel liet horen aan het Lamarziendan publiek. Deze Rosmalense debuteerde in 1985 en publiceerde meerdere bundels. Samen met haar komen een gitarist, toetsenist en zangeres het podium op, die haar muzikaal begeleiden. Jeanine vertelde ons onder andere over een plagiërende jeugdliefde in de schoolkrant, een gouden broche in de kringloopwinkel en een taxichauffeur. Haar verhalen zijn poëzie, luisterboek, muziek en podcast in één. Ben je het type mens zijn dat graag een verhaaltje hoort voor het slapengaan, maar dit als volwassene niet langer passend vind? Vraag dan of Jeanine je in komt stoppen en schaar het voorlezen onder culturele ontwikkeling, want literair verantwoord is het werk zeker.

LAMARZIENDAN LIVE
Tijdens dit vaste onderdeel van Lamarziendan wordt het publiek uitgenodigd om zelf iets op het podium te laten zien. Een terugkerend moment van spanning, gaat er iemand naar voren stappen? Deze vluchtige editie liet zich kenmerken door niet één maar twee korte acts. Eerst Jeffrey die spontaan de spotlights in stapt met een soepele hip-hop choreografie. Hij wordt opgevolgd door Pipi Belli bandlid Ed en zijn sopraan-saxofoon. Terwijl Ed soepeltjes door blijft spelen klimt circusartiest Daniel op zijn schouders. De hele zaal houdt zijn adem in val alsjeblieft niet maar merkt al snel dat de mannen de zwaartekracht de baas zijn. Om dit extra te conformeren klimt Ed ook nog even op de schouders van Daniel. Al doorspelend natuurlijk.

Kitzeln
De klezmer band Kitzeln sluit de veertiende editie van Lamarziendan af. Een diverse band van drie mannelijke blazers en een vrouwelijke accordeonist. Laatstgenoemde is gehuld is in een prachtige brokaatachtige dieprode jurk. Dat ze op een stoel zit maakt haar muziek niet minder swingend, zouden die ritmisch stampende voeten daar aan bijdragen? Sommige liederen zingen ze in het Nederlands, niet gek aangezien ze hun inspiratie halen uit de rijke klezmer traditie om vervolgens eigen te teksten schrijven. Teksten over een naaktslak zonder huis en een zeehond, zeker geen traditionele klezmer onderwerpen maar ontroeren doet het zeker.

De feestelijke tonen worden voorgezet door Stijn Ariaens aka DJ Kingston Hi-Fi, en deze veertiende editie werd afgesloten met een dansvloer vol mensen.